عصر ارتباطات | ||
نظریه تزریقی پیام به نظریه "قدرت نامحدود رسانه ها" معروف است.وسایل ارتباط جمعی مانند یک سرنگ حجیم فرض می شوند که می توانند محتوای خود را که پیام است مانند یک ترکیب شیمیایی به مخاطبین تزریق نمایند و نیجه سریع بگیرند.دوران اوج شکوفایی این نظریه بین سالهای 1920تا 1940 یعنی تقریبا بین دو جنگ جهانی بوده است و رادیو و سینما عوامل مهمی در شکل گیری این نظریه بوده اند و رژیم آلمان نازی در زمان قدرت هیتلر بیشترین کاربرد را از این نظریه داشته است.در نظریه تزریقی پیام بیشترین تاکید بر روی پیام است و در آن مخاطب دارای واکنشی انفعالی است. هدف در ارسال پیام در نظریه تزریقی، ایجاد همبستگی و نظم اجتماعی کوتاه مدت با استفاده از زمینه های هیجانی و احساسی است . الگوی تزریقی پیام بیشتر در جوامع یکسان، همشکل یا توده وار کاربرد دارد،در این جوامع انبوه، تولید انبوه، فرهنگ انبوه ایجاد می کند و در نتیجه جامعه یا کشوری شبیه به کندوی زنبور عسل ایجاد می شود. از جمله انتقاداتی که بر نظریه تزریقی وارد شده است می توان به موارد زیر اشاره نمود: الف-این نظریه قابل تعمیم به همه شرایط و همه زمان ها نیست.زیرا بیشتر احساسات و عواطف را هدف قرار گرفته است و اگر مردم از نظر فکری کمی مقاومت کنند امکان تاثیر از بین می رود. ب-نظریه تزریقی همه افراد را یکسان و دارای یک ویژگی و خصوصیت می شناسد در حالی که انسان ها خیلی با یکدیگر متفاوتند. ج-نظم مورد نظر در جوامع که با الگو حاصل می شود نمی تواند دائمی و دراز مدت باشد. ه-نظریه و الگوی تزریقی در موقعیت هایی کارآمدی دارد که رسانه موازی و یا مخالف وجود نداشته باشد بعبارت دیگر باید منبع پیام واحد باشد.
معایب نظریه تزریقی :
[ یکشنبه 92/11/6 ] [ 12:11 عصر ] [ نوری تبار ]
|